อสมานฉันท์ (5)

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

เดินอยู่คนละที่
ดีกันคนละทาง
เห็นเป็นคนละอย่าง
ต่างไปคนละมุม

รวมจึงกลายเป็นแบ่ง
แย้งกันทีละกลุ่ม
ร้อนจึงเร้าระรุม
สุมสะท้านในทรวง

ถูกกลับกลายเป็นผิด
คิดแล้วน่าเป็นห่วง
ดาวดับทีละดวง
ร่วงหล่นฟ้าละลาน

ดินกลางดงคนดิบ
หยิบเอาขึ้นมาหว่าน
สอดเป็นสร้อยสะพาน
สานต่อท่ออธรรม

เจ็บที่ไม่รู้จัก
รักจึงโลดถลำ
มึนจนหัวคะมำ
กรรมอีกแล้วละกู

หลุดจากอุ้งมือมาร
พาลมาเจอตาอยู่
เห็นสมบัติศัตรู
ดูอยากผลัดกันชม

ปฏิรูปไม่เสร็จ
เอ็ดอึงปฏิล่ม
ผลัดธนานิยม
ชมอำมาตย์อาชญา

ปาก - ประชาเป็นใหญ่
ใจ - เห็นเป็นขี้ข้า
บ้างไม่ขัดศรัทธา
ก็คว้าสนองกำนัล

เด็ดเอามาประดับ
จับเป็นตัวประกัน
เห็นไหมเทพสวรรค์
ปั้นหน้าเรียงสลอน

คราบสุภาพบุรุษ
หยุดเพราะเกลือเป็นหนอน
ขืนให้ตกตะกอน
พรจะกลายเป็นพิษ

เด่นจะกลายเป็นด่าง
กร่างจะมาสวมสิทธิ
สาปจะรุมทั่วทิศ
ผิดจะมาจนครบ

ปล่อยชงเองกินเอง
เกรงจะไม่สงบ
เมืองจะเรืองแนวรบ
หลบอย่างไรไม่พ้น

เพราะไม่หยุดที่อยาก
ลากกันมาแต่ต้น
ขุ่นจึงเคล้าระคน
ปนกับแค้นคาเคือง

เครียดจะกลายเป็นคลั่ง
ทั้งเสื้อฟ้าเสื้อเหลือง
กังสดาลงานเมือง
เปลืองและเปล่าปลี้ไป.

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ชารี